Terapia pacjenta z afazją musi być odpowiednio zaprogramowana dla konkretnego pacjenta. To bardzo ważne. Logopeda dobiera rodzaj ćwiczeń, stopień trudności oraz kolejność ich wykonywania dla każdego pacjenta indywidualnie w zależności od rodzaju zdiagnozowanych objawów. Lepiej nie zaczynać terapii afazji na własną rękę, ponieważ w ten sposób można zniechęcić pacjenta źle dobranymi ćwiczeniami. Warto najpierw skonsultować się z logopedą.
Celem terapii afazji jest przywrócenie zdolności komunikacyjnych w tak dużym stopniu jak to tylko możliwe. Wykorzystuje się w niej zjawisko plastyczności mózgu.
Terapia afazji polega na wdrożeniu odpowiednich ćwiczeń językowych: gramatycznych, słownikowych, ale także ćwiczeń kategoryzacji, wymowy, słuchu fonemowego, rozumienia tekstu, płynności mowy itd.
Terapię należy rozpocząć jak najszybciej. Czas jej trwania jest bardzo zróżnicowany i zależny od wielu czynników: lokalizacji uszkodzenia, rozległości zmian, jakie zaszły w mózgu, zaangażowania pacjenta i rodziny w terapię czy też trybu życia, jaki pacjent prowadził przed wystąpieniem udaru.
Niektórzy pacjenci zakończą terapię w momencie gdy będą się sprawnie komunikować z rodziną, wspomagając się gestami czy alternatywnymi sposobami komunikacji, a niektórzy wrócą do niemal pełnej sprawności komunikacyjnej umożliwiającej samodzielne funkcjonowanie.
Beata Szewczyk-Błeszyńska, logopeda